اے رسول کہہ دیجئے کہ مجھے رسالت کا اجر اور کچھ نہیں چاہئے
1
سوائے اس کے کہ میرے اقرباء سے مودت رکھو
ہائے گیارہ ھجری کی وہ رات کہ جب امت در فاطمہ پر
اجر رسالت ادا کرنے چلی آئی
یا سیدہ یا سیدہ
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
اج تک ہے حسن دی ماں نے پاسے چوں ہتھ نئیں چھایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
بابا مینڈے دی گئی آں تیرے نام دی دہائی
في القربىٰ والی آیت کئی وار میں سنائی
فر ویر واکے مینوں دربار چوں ولایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
میں جاݨے گئی آں بابا کیتا بتول ویݨ اے
امت نے مار دیݨے میرے حسن حسین اے
دربار جاکے ایہو مینوں نظر ہے آیا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
ہݨ تے رحم وی بابا زہرا منانے سکھدی
اپݨے ہی گھر چ بیکے ہتھ رو وہان سکھدی
حیدر نیں شیر و واہر بیت الحزن بݨایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
جاگیر کوݨ والے کیویں دی دا مانجا نل
باغ فدک توں ودکے تیرے لفظ قیمتی سن
تیرے خط داہر میں ٹکڑا سینے دے نال لایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
ٹکڑے اڑا کے ظالم میرے حال تسی ہسدے
میرے لعل ٹکڑے آں اے رئی نال نال بجدے
تیرے سند دا حاسہ دربار وچ اڑایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
اندازہ آپ کر لے کی وقت آیا بابا
آئی اے گھر توں باہر مجبور ہو کے زہرا
نہ محرمہ توں کیویں حیدر نوں میں چھڑایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
یا سیدہ یا سیدہ
 
ہائے بردہ بݨا کے اج میں تیری قبر تے آئی
رخسار تے میں چادر تطہیر دی یہ پائی
میں توں پچھی نہ میکوں وخسار نوں چھپایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
 
یا سیدہ یا سیدہ
دیواروں در چ بابا میں اس طرح سمائی
بوہے نور دا بانڈے ظالم دے سب سپائی
انجھ ظالماں نیں تیری دیدا لہو بہایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
سیدہ