اے رسول کہہ دیجئے کہ مجھے رسالت کا اجر اور کچھ نہیں چاہئے
1سوائے اس کے کہ میرے اقرباء سے مودت رکھو
ہائے گیارہ ھجری کی وہ رات کہ جب امت در فاطمہ پر
اجر رسالت ادا کرنے چلی آئی
یا سیدہ یا سیدہ
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
اج تک ہے حسن دی ماں نے پاسے چوں ہتھ نئیں چھایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
بابا مینڈے دی گئی آں تیرے نام دی دہائی
في القربىٰ والی آیت کئی وار میں سنائی
فر ویر واکے مینوں دربار چوں ولایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
میں جاݨے گئی آں بابا کیتا بتول ویݨ اے
امت نے مار دیݨے میرے حسن حسین اے
دربار جاکے ایہو مینوں نظر ہے آیا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
ہݨ تے رحم وی بابا زہرا منانے سکھدی
اپݨے ہی گھر چ بیکے ہتھ رو وہان سکھدی
حیدر نیں شیر و واہر بیت الحزن بݨایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
جاگیر کوݨ والے کیویں دی دا مانجا نل
باغ فدک توں ودکے تیرے لفظ قیمتی سن
تیرے خط داہر میں ٹکڑا سینے دے نال لایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
ٹکڑے اڑا کے ظالم میرے حال تسی ہسدے
میرے لعل ٹکڑے آں اے رئی نال نال بجدے
تیرے سند دا حاسہ دربار وچ اڑایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
اندازہ آپ کر لے کی وقت آیا بابا
آئی اے گھر توں باہر مجبور ہو کے زہرا
نہ محرمہ توں کیویں حیدر نوں میں چھڑایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
یا سیدہ یا سیدہ
ہائے بردہ بݨا کے اج میں تیری قبر تے آئی
رخسار تے میں چادر تطہیر دی یہ پائی
میں توں پچھی نہ میکوں وخسار نوں چھپایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
یا سیدہ یا سیدہ
دیواروں در چ بابا میں اس طرح سمائی
بوہے نور دا بانڈے ظالم دے سب سپائی
انجھ ظالماں نیں تیری دیدا لہو بہایا
زہرا تے کلمہ گو نیں دروازہ انجھ گرایا
سیدہ